Cyfryzacja zbiorów Filmoteki Narodowej - konferencja

19 stycznia w Warszawie odbyła się konferencja prasowa na temat działań Filmoteki Narodowej w 2010 roku. W konferencji udział wzięli: Tadeusz Kowalski, Dyrektor Filmoteki Narodowej, Jan Słodowski, Naczelny Filmograf Filmoteki Narodowej, Elżbieta Wysocka, koordynator projektu oraz Barbara Stachowiak z portalu Repozytorium Cyfrowe Filmoteki Narodowej.

Przedmiotem dyskusji były dwa projekty: Repozytorium Cyfrowe Filmoteki Narodowej oraz Rozbudowa systemu ewidencji i prezentacji zasobów archiwalnych Filmoteki Narodowej.

Celem obu projektów jest cyfrowe zabezpieczenie dzieł polskiej kinematografii oraz stworzenie zintegrowanego systemu informatycznego, który pozwoli na archiwizację cyfrową zbiorów filmowych Filmoteki Narodowej oraz ich prezentację za pośrednictwem Internetu. Działanie koncentruje się na filmach barwnych, których degradacja koloru jest znaczna oraz szczególnie zniszczonych filmach czarno-białych z lat 1946-1975.

Spośród archiwizowanych w Oddziale Łódzkim Filmoteki Narodowej 1600 tytułów, ze względu na nadmierną eksploatację wiele z nich jest w złym, a w pojedynczych przypadkach w katastrofalnym stanie technicznym, co skutecznie uniemożliwia wytwarzanie kolejnych kopii tradycyjnymi metodami optycznymi. W szczególności dotyczy to filmów najwybitniejszych oraz niemal wszystkich filmów barwnych. Digitalizacja materiałów filmowych w wysokich parametrach daje szansę sukcesywnego wyeliminowywania materiałów analogowych.

Pierwszym etapem projektu „Repozytorium Cyfrowe Filmoteki Narodowej” jest zabezpieczenie 16 wybitnych, a zarazem najbardziej zniszczonych tytułów polskich filmów fabularnych, m.in.: „Pan Wołodyjowski” (reż. Jerzy Hoffman, barwny, 1968 r.) „Potop I i II” (reż. Jerzy Hoffman, barwny, 1974 r.), „Baza ludzi umarłych” (reż. Czesław Petelski, czarno-biały., 1958 r.), „Błękitny krzyż” (reż. Andrzej Munk, czarno-biały, 1955 r.), „Prawo i pięść” (reż. J. Hoffman, czarno-biały., 1964r.), „Gangsterzy i Filantropi” (reż. J. Hoffman, E. Skórzewski, czarno-biały., 1962 r.).

Wśród dodatkowych zadań projektu wspomnieć należy ideę stworzenia procedury wytwarzania cyfrowej kopii wieczystej (cyfrowego negatywu), która będzie mogła być przechowywana, jako źródło dla obecnych i przyszłych pól dystrybucyjnych (powtórny proces digitalizacji nie będzie już potrzebny) oraz opracowania wzorca metadanych konserwatorskich przy jednoczesnym zapewnieniu infrastruktury technicznej dla zabezpieczenia dużej ilości danych.

Celem projektu „Rozbudowa systemu ewidencji i prezentacji zasobów archiwalnych Filmoteki Narodowej w Warszawie” jest przede wszystkim stworzenie sytemu informatycznego, który pozwoli m.in. na archiwizację cyfrową zbiorów filmowych, opracowanie bazy danych polskich filmów fabularnych, dokumentalnych i animowanych, wymianę materiałów archiwalnych, wprowadzenie jednolitego systemu ewidencjonowania i zarządzania filmami zgodnie ze standardami Unii Europejskiej.

Projekt zakłada ponadto nowe sposoby prezentacji zasobów archiwalnych Filmoteki w sieci internetowej (polsko-angielski serwis prezentujący obok materiałów fabularnych zbiór najstarszych polskich filmów dokumentalnych – przedwojenne kroniki PAT, kroniki PKF oraz nigdy nie prezentowane produkcyjne materiały filmowe WFDiF z lat 1946-1955), jak również współpracę w ramach projektów europejskich takich jak: European Film Gateway czy Europeana.

Programem zarządza Narodowy Instytut Audiowizualny, a projekty dofinansowane zostały ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Informacja prasowa