Stanowisko PISF ws. nadawania identyfikatorów dla filmów

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 11) ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 257, 167) („Ustawa o kinematografii”), Polski Instytut Sztuki Filmowej („Instytut”), nadaje każdemu filmowi wyświetlanemu w kinie indywidualny identyfikator, który następnie jest publikowany na stronie podmiotowej Instytutu w Biuletynie Informacji Publicznej.

Zgodnie natomiast z art. 4 ust.1 Ustawy o kinematografii: „Filmem jest utwór dowolnej długości, w tym utwór dokumentalny lub animowany, złożony z serii następujących po sobie obrazów z dźwiękiem lub bez dźwięku, utrwalonych na jakimkolwiek nośniku umożliwiającym wielokrotne odtwarzanie, wywołujących wrażenie ruchu i składających się na oryginalną całość, wyrażającą akcję (treść) w indywidualnej formie, a ponadto, z wyjątkiem utworów dokumentalnych i animowanych, przewidziany do wyświetlania w kinie jako pierwszym polu eksploatacji w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Filmem jest również utwór, który z powodu okoliczności niezawinionych nie został wyświetlony w kinie.”

Jeżeli kino ma w swoim repertuarze wydarzenia biletowane, np. maratony filmowe, bajkowe poranki, festiwale etc., to zgodnie z Ustawą o kinematografii, indywidualny identyfikator nadaje się dla każdego filmu osobno, a nie dla danego wydarzenia.

Przykład: Jeżeli „Poranek z bajkami” to godzinny seans 4 bajek, należy nadać indywidualny identyfikator dla każdego wyświetlanego filmu, a w raporcie przekazywanym do Instytutu uwzględnić 4 identyfikatory, natomiast przychód z biletu należy rozbić na 4 pozycje i przypisać je w raporcie dla każdego identyfikatora.

Jednocześnie zgodnie z art. 2 ust. 1 lit a) Ustawy o kinematografii, ustawy nie stosuje się m. in. do audiowizualnej rejestracji wykonań utworów słownych, słowno-muzycznych, muzycznych i scenicznych. W związku z powyższym w raportach przekazywanych do Instytutu nie należy uwzględniać ani nadawać indywidualnych identyfikatorów dla znajdujących się w repertuarze wydarzeń takich jak np. retransmisje koncertów, oper, spektakli teatralnych, streamingów meczy etc., ponieważ nie spełniają one przesłanek filmu, określonych w art. 4 Ustawy o kinematografii.