Trzy polskie filmy z nagrodami na festiwalu w Locarno

Współfinansowany przez PISF „Syndrom Hamleta” w reżyserii Elwiry Niewiery i Piotra Rosołowskiego otrzymał Grand Prix oraz nagrodę „Boccalino d’Oro” dla najlepszego filmu dokumentalnego podczas Tygodnia Krytyki Filmowej na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Locarno. Z kolei „Pisklaki” Lidii Dudy wyróżniono nagrodą Marco Zucchiego. Ponadto specjalne wyróżnienie jury dla pierwszego filmu otrzymał obraz „Pies miłości” (reż. Bianca Lucas). 75. edycja festiwalu odbyła się w dniach 3-13 sierpnia br.

Festiwal Filmowy w Locarno jest jednym z najstarszych festiwali filmowych na świecie, obok imprez w Cannes, Wenecji czy Karlowych Warach. Z kolei Semaine de la Critique to niezależna sekcja, organizowana od 1990 roku ze Szwajcarskim Stowarzyszeniem Krytyków Filmowych.

Oprócz nagrodzonych filmów, w tym roku pokazane zostały również takie produkcje z Polski jak: „Mój sąsiad Adolf” (reż. Leon Prudovsky) – w sekcji Piazza Grande, a także krótkometrażowa animacja „Koniunkcja” (reż. Marta Magnuska) – w konkursie Pardi di Domani. Ponadto trójka polskich producentów, Marta Lewandowska (Friends with Benefits Studio), Dawid Szurmiej (Studio Agart) i Kuba Kosma (Serce), wzięła udział w programie Match Me.

„Syndrom Hamleta”

Dokument w reżyserii Elwiry Niewiery i Piotra Rosołowskiego, którzy są również autorami scenariusza, miał swoją premierę na Krakowskim Festiwalu Filmowym, gdzie zdobył szereg nagród, m.in. Złotego Lajkonika dla najlepszego filmu polskiego czy wyróżnienie jury w konkursie dokumentalnym. Autorem zdjęć do filmu jest Piotr Rosołowski, za dźwięk odpowiadali Marcin Lenarczyk i Jarosław Sadowski, a za montaż Agata Cierniak. Film wyprodukowały Magdalena Kamińska i Agata Szymańska (Balapolis).

W opisie „Syndromu Hamleta” czytamy: Młoda ukraińska reżyserka teatralna rusza w głąb kraju poszukując współczesnego Hamleta. Jej sztuka staje się początkiem tworzenia intrygującego portretu młodego pokolenia Ukraińców naznaczonego przez wojnę i liczne polityczne wstrząsy.

„Pisklaki”

To pełnometrażowy film dokumentalny w reżyserii Lidii Dudy, którego autorami zdjęć są Wojciech Staroń i Zuzanna Zachara-Hassairi. Za dźwięk odpowiadał Krzysztof Ridan, a za produkcję Anna Bławut-Mazurkiewicz (Aura Films). Obraz, który dofinansował PISF, powstał w koprodukcji z TVP S.A., Mazowieckim Instytutem Kultury i LunaFilm.

Pełna fantazji i charakterna Zosia, niepewny siebie, wrażliwy Oskar oraz niezależna, ale nieśmiała Kinga rozpoczynają naukę w szkole z internatem dla dzieci niewidomych i niedowidzących. Są jak pisklaki. Mają 7 lat i są zbyt mali, by opuścić rodzinny dom. W tak trudnych chwilach jak rozłąka z rodzicami starają się sobie pomagać… To film o życiowej lekcji „latania” i o tym, co pozwala nam przetrwać każdy kolejny dzień, nawet jeżeli świat wokół nas się wali.

„Pies miłości” (ang. Love Dog)

Ten mikrobudżetowy obraz, który został pokazany w konkursie pierwszych oraz drugich długich metraży (Concorso Cineasti del presente), wyreżyserowała Bianca Lucas. Jest to jej pierwszy film fabularny. Powstał latem 2020 roku i zimą 2021 roku w Missisipi. Autorką zdjęć jest Józefina Gocman. Film opowiada o smutku, traumie i ideologicznym rozpadzie tożsamości, zarówno osobistej jak i zbiorowej. To obraz o uczeniu się, jak żyć pośród duchów naszej przeszłości – o żałobie, miłości i złamanym sercu. 

W opisie filmu czytamy: Po zakończeniu pracy na platformie wiertniczej w Teksasie, John wraca do rodzinnego miasta w Missisipi, gdzie w końcu skonfrontuje się z żałobą po śmierci swojej dziewczyny. Nieudolnie próbując zagłuszyć swój ból, odkrywa, że łaska i uzdrowienie przychodzą w swoim czasie, poprzez nieprawdopodobne spotkania dusz.