Zmarł Tadeusz Kosarewicz

24 listopada 2014 roku we Wrocławiu zmarł polski scenograf filmowy Tadeusz Kosarewicz, autor scenografii do ponad dziewięćdziesięciu filmów i seriali, polskich i zagranicznych, dla wrocławskiego środowiska filmowego był jednym z niepodważalnych autorytetów w filmowym zawodzie.

Tadeusz Kosarewicz urodził się 9 października 1933 roku w Łukowcu. W 1957 roku ukończył studia na Politechnice Wrocławskiej. Wkrótce potem, jak sam opowiadał – właściwie przypadkiem – zaangażował się do pracy we wrocławskiej Wytwórni Filmów Fabularnych. W latach 1960-66 był w wytwórni kierownikiem Wydziału Budowy Dekoracji. W tym czasie rozpoczął pracę scenografa, współpracując m. in. przy „Rękopisie znalezionym w Saragossie” Jerzego W. Hasa, „Pamiętniku Pani Hanki” Stanisława Lenartowicza i „Salcie” Tadeusza Konwickiego. Jako samodzielny scenograf debiutował w filmie „Jutro Meksyk” Aleksandra Ścibora-Rylskiego (1965). Jego drugim filmem, do którego „podpisał” scenografię, były „Szyfry” Jerzego W. Hasa (1966).

W latach 1967-90 pracował jako scenograf w Przedsiębiorstwie Realizacji Filmów „Zespoły Filmowe”. Przez pierwsze kilka lat współpracował głównie z wrocławskimi reżyserami: Stanisławem Lenartowiczem i Sylwestrem Chęcińskim, tworząc scenografię do ich filmów kinowych i telewizyjnych. Niewątpliwie przełomem w jego karierze była współpraca z Andrzejem Wajdą, dla którego w 1974 roku stworzył scenografię do „Ziemi obiecanej” (filmu kinowego i serialu tv), za którą otrzymał nagrody na festiwalach w Gdańsku (obecnie Gdynia Film Festival) i w Belgradzie, a film był nominowany do Oscara. W następnych latach współpracował m. in. z reżyserami, którzy tworzyli „kino moralnego niepokoju”: Krzysztofem Kieślowskim („Personel”), Januszem Kijowskim („Kung-fu”) i Jerzym Domaradzkim („Wielki bieg”).

W drugiej połowie lat 70. był scenografem do „Na Srebrnym Globie” Andrzeja Żuławskiego, filmu ukończonego w niepełnym kształcie dopiero w 1987 roku. Kontynuował współpracę z Sylwestrem Chęcińskim („Wielki Szu”) i Stanisławem Lenartowiczem („Strachy”). W 1982 roku zrealizował scenografię do niezwykłego, ze względu na sposób spojrzenia na okupację hitlerowską, serialu telewizyjnego Ryszarda Bera „Popielec”. W połowie lat 80. rozpoczął współpracę z wchodzącymi do zawodu młodymi reżyserami: Radosławem Piwowarskim („Yesterday”, „Pociąg do Hollywood”), Wiesławem Saniewskim („Sezon na bażanty”) i Waldemarem Krzystkiem („W zawieszeniu”, „Ostatni prom”). W latach 90. tworzył scenografię do filmów Jana Jakuba Kolskiego („Jańcio Wodnik”, „Cudowne miejsce”). Za scenografię do „Cudownego miejsca” otrzymał nagrodę na festiwalu w Gdyni (1994).

Od lat 90. współpracował przy produkcjach zagranicznych powstających w Polsce, był jednak stale wierny reżyserom, z którymi wcześniej współpracował. W 2002 roku po raz drugi pracował z Andrzejem Wajdą („Zemsta”), a ostatnim jego filmem była „Mała Moskwa” w reżyserii Waldemara Krzystka (2008). Za scenografię do tego filmu otrzymał Polską Nagrodę Filmową (Orzeł).

Tadeusz Kosarewicz od 1967 roku był członkiem Stowarzyszenia Filmowców Polskich. W 2012 roku otrzymał nagrodę Stowarzyszenia za całokształt twórczości. Od 2008 roku współpracował z Dolnośląskim Konkursem Filmowym służąc mu zawsze swoją radą i pomocą.

Dolnośląski Konkurs filmowy
Wroclaw Film Commission